ถ้อยคำของฉัน นั้นมันอาจดูธรรมดา
และเพลงของฉัน นั้นมันอาจดูไม่เข้าตา
หากแต่กลั่นมาจากใจ ไม่รู้พูดไปโบราณหรือเปล่า
ขอวอนเถอะสาว อย่าปล่อยพี่เปล่าเปลี่ยวพรรณา

เฮ้ย อะไรกันวะ และเหตุอันใด เธอถึงไม่เข้าใจ
ปู่ย่าตายายยังจีบกันติด หรือว่าพินิจภาษาผมเก่าไป
ถ้ารักก็บอกแต่ใจ ไม่ต้องมา อง มา I love you
หรือว่าผมมันโบราณ addict ไม่เรียกคู่ชีวิตว่า my boo
ไม่ได้มีดีที่ my shoe ไม่รู้จะคำจะจำนรรจา
คำหวานที่หวานเพียงคนพูดมา ไม่อาจส่งถึงคู่สนทนา
อาจจะเป็นเพราะกาลเวลา สุดทางนำพาในถ้อยวาจา
ถึงแม้ภาษาซึ่มซ่านกายา หมดสิทธิ์ให้เธอพิจารณา
หวังเป็นนิดหรือเพียงแค่คิด อาจถูกทั้งหมดหรือไม่ก็ผิด
โบราณท่านบอกบันดาลให้ดี
หรือช้ำกระฉูดอยู่ที่ผู้พูดใช้คำประดิษฐ์
แต่เพราะอะไร ไม่มีใครบอก
หรือที่ผมช้ำชอก เพราะผมน่ะผิด
คำหวานที่หว่านหากใช้ใจอ่าน ความหมายหมื่นล้านไม่ปนจริต
แต่แล้วเพียงเธอผู้ผิดสนิท เป๊ะ
เหมือนแร็พอยู่ๆ แล้วมีคนเมาเดินเข้ามาเตะสายไฟ
อารมณ์มันโดนตัดค่าขนม ตอนมัธยมเมื่อเธอมาตัดสายใย
และแล้วคำหวานที่ซาบซึ้ง สุดท้ายคงจะสายไป

ถ้อยคำของฉัน นั้นมันอาจดูธรรมดา
และเพลงของฉัน นั้นมันอาจดูไม่เข้าตา
หากแต่กลั่นมาจากใจ ไม่รู้พูดไปโบราณหรือเปล่า
ขอวอนเถอะสาว อย่าปล่อยพี่เปล่าเปลี่ยวพรรณา

มีแต่คำหวาน รูปชั่วตัวดำ ชาตินี้คงไม่ได้เชย
สาวเอย เจ้าเฉยเมย
แม้ใจพี่มุ่งมั่นใฝ่ปอง อยากเป็นเขย
ฝากฝังวลีจับวอนให้แม่โปรดสดับรับรู้ในห้วงคำนึง
ว่าพี่บ่าวโปรดเจ้านัก
รับรักเถิดนงเยาว์พี่จะคอยฟูมฟัก
มิอาจอวดอ้างในยศศักดิ์หากแต่พี่เองยังมีรัก
เพียงบุรุษผู้หนึ่งที่ยังคงรอคำตอบรับให้ฉะชัด
ว่าแม่คือแม่ของลูกหากแต่วลีของพี่มันหนักนัก
หากเจ้ายังเหลือน้ำใจสดับพี่ก่อนสักพัก
พี่จักมอบความรัก อีกทั้งฝันดียามที่เจ้านิทรา
สิ่งใดเล่าที่เจ้าต้องการ จะเดือน หรือดาว หรือ สกุณา
คำกล่าวทั้งสิ้นทั้งมวลมันอาจจักเก่ามิน่านำพา
หากแต่จากใจจริงเกินคำว่ารักที่พี่จักพรรณา

ถ้อยคำของฉัน นั้นมันอาจดูธรรมดา
และเพลงของฉัน นั้นมันอาจดูไม่เข้าตา
หากแต่กลั่นมาจากใจ ไม่รู้พูดไปโบราณหรือเปล่า
ขอวอนเถอะสาว อย่าปล่อยพี่เปล่าเปลี่ยวพรรณา
ฝากเสียงผ่านไมค์นานสักเท่าไหร่ จะไม่เปลี่ยนใจตามกาลเวลา

ถ้อยคำของฉัน นั้นมันอาจดูธรรมดา
และเพลงของฉัน นั้นมันอาจดูไม่เข้าตา
หากแต่กลั่นมาจากใจ ไม่รู้พูดไปโบราณหรือเปล่า
ขอวอนเถอะสาว อย่าปล่อยพี่เปล่าเปลี่ยวพรรณา